Nie sposób nie wymienić tu cyklu artykułów z „Kuriera Szczecińskiego” pod głośnym już tytułem „Podziemny Szczecin”. Ich autor, Jacek Grażewicz od lat opisuje, a właściwie snuje przypuszczenia na temat szczecińskich podziemi. O dziwo czytelnicy chętnie czytają jego artykuły, wierząc w jego słowa, bo niestety nie mają żadnego innego źródła do porównania. Doprawdy ciekawe jest to co opisuje autor, bo już wiele razy swoimi artykułami wywołał długotrwałe spory. Równie często musiał pisać liczne sprostowania, tłumaczyć się, rozpaczliwe broniąc swoich racji. Po przeczytaniu cyklu „Podziemny Szczecin” można dojść do wniosku, że Szczecin rozwinął się bardziej pod ziemią, niż na jej powierzchni. Pan Grażewicz powołuje się na tajemniczych świadków, którzy pozostają w obawie o swoje życie panami X. Z ich cytowanych relacji wynika, że miasto ma wiele podziemnych kondygnacji, kilometry tunelów, korytarzy i trasy podziemnej kolei pancernej. W dodatku w bunkrach kryją się tony złotego cennego kruszcu przemieszane ze skarbami Trzeciej Rzeszy. Niestety panowie X mówią, że wejścia są zaminowane, zamurowane, tudzież zawalone i nie sposób się do skarbów dostać. Ponadto skarbów strzegą potomkowie oficerów SS i Wehrwolfu. Być może, nie można wykluczyć, są gdzieś jakieś skarby czy broń, ale póki co nikt ich nie znalazł. Co do podziemi: faktem jest to, że są różne tunele, bo była wojna a ludność cywilna gdzieś musiała się schować przed nalotami bombowymi. Są pojedyncze schrony, nawet bunkry tworzące w pewnym sensie sieć umocnień. Nieprawdą natomiast jest, że to wszystko było połączone, ciągnęło się w nieskończoność w pionie i poziomie. Wypada najpierw logicznie pomyśleć po co ktoś miałby ryć w nieskończoność ziemię oraz czy to by się opłaciło? Wystarczy mieć nadzieję, że pan Jacek Grażewicz, gdy skończą mu się podziemia do opisywania, nie wyjdzie na powierzchnię ziemi i nie zajmie się zgłębianiem tajemnic, które dostrzegłby może w pomnikach czy cmentarzach.