Postautor: Schulz » 3 kwie 2020, o 23:10
Wywołany do raportu zmuszony jestem zająć jakieś stanowisko w tej sprawie. Najpierw przyznam, że na jednej z grup fejsbukowych wyszedłem nieco przed szereg i przemyciłem według mnie fałszywą informację. Mianowicie powołałem się na plan z sierpnia 1937 rok, na którym oprócz zasięgu parafii kościelnych oznaczono aktualne granice rewirów policyjnych, które jak się okazało nie w pełni pokrywają się z granicami poszczególnych części miasta.
Zatem od początku.
Jak mniej więcej przebiegała granica oddzielająca posiadłości miasta od przyległości wiejskich pokazują nam mapy sporządzone pod koniec XVII wieku przez Szwedów. Cały galimatias z północną granicą oddzielającą miasto od okolicznych wiosek, tj. Niemierzyna (Nemitz), Niebuszewa (Zabelsdorf), Drzetowa (Bredow, a właściwie Unter Bredow) i Grabowa (Grabow) rozpoczął się z chwilą parcelacji majątków należących do wymienionych tu wiosek (Niemierzyna to na szczęście nie dotyczyło) oraz należącego do miasta tzw. pola turzyńskiego, czyli gruntów pozostających w rękach prywatnych, a także kościoła św. Jakuba, klasztoru św. Jana i Fundacji Mariackiej. Wszystko zaczęło się w 1832 roku z chwilą podziału na działki budowlane gruntów w rejonie młyna Kupfermühle, a potem już poszło szybko. Już 1 września 1859 roku oficjalne włączono do miasta osiedle pod nazwą Grünhof, które z czasem rozrosło się do obszaru określanego od 1 września 1859 roku jako dwudziesty drugi okręg miejski, na który dzisiaj składają się osiedla administracyjne: Śródmieście-Północ, Niebuszewo-Bolinko i Niebuszewo. To oczywiście nie moje przemyślenia, a historyka niemieckiego Heinricha Berghausa (Geschichte der Stadt Stettin, der Hauptstadt von Pommern topographisch-statistisch beschrieben nach allen Richtungen ihres politischen, bürgerlichen, merkantilischen und kirchlichen Lebens. Th. 2. Bd. 8. Berlin-Wriezen/O 1875) i Bogdany Kozińskiej, która jego przemyślenia wyraziła po polsku w publikacji: Rozwój przestrzenny Szczecina od początku XIX wieku do II wojny światowej, wznowionej w 2015 roku. Pani Kozińska umieściła w niej m. in. fragmenty planu Szczecina z 1879, gdzie wyraźnie zaznaczono granice rozdzielające osiedla Nemitz, Grünhof, Unter Bredow i Grabow. I tu potwierdza się komentarz Bacha z 2 kwietnia. Granicę rozdzielającą Nemitz od Grünhof na tym planie stanowi od południa strumień Osówka podążający w kierunku Odry od młyna Lübschego do młyna Malzmühle (Młyn Słodowy), i dalej pod mostkiem na styku ulic Mühlenstraße (końcowy odcinek Pӧlitzerstraße czyli obecnej Alei Wyzwolenia) i ulicy Nemitzerstraße (początek Warsowerstraße czyli obecnej ulicy Krasińskiego).
Niestety nie natknąłem się jeszcze na plan z wyraźnie oznaczonymi granicami poszczególnych osiedli, ale osobiście uważam, że rację ma Bach umieszczając tytułową Schnellstraße na terenie Nemitz.
Wracając do patronki ulicy. To rzeczywiście Amalie Schnell z domu Philipp, z pochodzenia francuska, właścicielka kamienicy i ogrodu na tym terenie (*24.03.1833, †19.10.1903).; handlowiec i projektantka ogrodów, w chwili śmierci mieszkała przy Schnellstraße 15 (I piętro).
-
Załączniki
-
- Zasięg obszaru Nemitz-Zabelsdorf-Grabow-Bredow (1692)
-
- Rozgraniczenie Nemitz i Grünhofu na mostku u zbiegu ulic Mühlenstraße/ Pӧlitzerstraße i Nemitzerstraße/ Warsowerstraße (1877-1879)