Dlatego zapytam: Co proponujesz ?RafałZahorski pisze:Tak zgadzam się, że edukacja społeczeństwa wymaga dużo pracy i czasu. Ale trzeba stworzyć takie mechanizmy by jeśli już ktoś coś znajdzie to nie obawiał się tego zgłosić.
Przesłanie jak napisałem jest ok. Nalezy tylko miec nadzieje, ze nie znajdzie sie nikt kto bedzie chcial przewieźć takiego Kurta przez granice wiedziony informacjami jakie znalazł na sedina.plRafałZahorski pisze:Przy okazji pomyślałem że niesie ze sobą fajne przesłanie. Stąd ta moja pisanina. No to teraz się wyłączam w temacie Kurta H. Jeszcze raz przepraszam za moją dyskusję z ekspertem. Wracam do roboty. Pozdrowienia Zahuś
Bo wycofanie sie w momencie kiedy juz cos fajnego zaczyna wychodzic byloby zabiciem byc moze fajnej inicjatywy.RafałZahorski pisze:Tak zgadzam się, że edukacja społeczeństwa wymaga dużo pracy i czasu. Ale trzeba stworzyć takie mechanizmy by jeśli już ktoś coś znajdzie to nie obawiał się tego zgłosić.
Sądze, że najbardziej palącym teraz tematem jest rejon Katedry.. Nie zrozum mnie źle, ale uważam, że nie wolno utwierdzać w ludziach złych stereotypów. A niestety u nas ciągle słowo pisane uważane jest za pewnik, nic bardziej mylnego, przekopując archiwa polskie, niemieckie, radzieckie i amerykańskie stwierdzamy, że skala przekłamań w naszych publikacjach jest często olbrzymia. Łącząc badania terenowe i archiwalne można dopiero wyrobić sobie najbardziej zbliżony do prawdy obraz. Swoją drogą zachęcam wszystkich do interesowania się tematem grobownictwa czasem nawet najdrobniejsza informacja wydająca się mało ważną powoduje że udaje się nam kogoś odnaleźć. To mam do Ciebie pytanie z Twojej dziedziny, które mnie bardzo interesuje - i mam też wielką prośbę od ich rodaków: Czy słyszałeś o jakiś mogiłach żołnierzy z SS Wallonia? Chodzi o Belgów. Byłem w Stargardzie na cmentarzu gdzie są pochowani również Belgowie ale tam nie było Wallończyków. Tam jest pochowanych kilku Belgów ale to byli ludzie zmarli w okolicznym obozie pracy. Nie ma żadnego zmarłego z 1945 roku - choć właśnie tam ich oddział rozbito. Walczyli też o Dąbie i jeszcze kilka pomniejszych miejscowości z naszym Województwie. Może masz albo znasz jakieś dane na ten temat? Może ktoś inny coś wie o tym? Obiecałem kilku osobom że poszukam ale - niestety jak do tej pory nie znalazłem żadnego. Może dlatego że to ta niechlubna formacja. Będę wdzięczny za jakiekolwiek info. Mogę przedstawić całą listę miejsc gdzie walczyli u nas z liczbami poległych - ale to chyba nie ma znaczenia. Dzięki z góry!!!H.Bliss, H.Hoffman, op. cit., s. 90-92. pisze:18 lutego rozegrał się jeden z najkrwawszych epizodów operacji - unicestwienie kompanii Capelle 28. Dywizji Grenadierów Pancernych SS "Wallonien" z XXXIX Korpusu Pancernego SS. Po uzyskaniu sukcesu i obsadzeniu w okolicach Kolina taktycznie dogodnych pozycji, wzmocniona kompania w sile 170 ludzi stała się celem radzieckiego kontrataku. Z kilku stron na broniących się w oderwaniu od sił głównych ruszyły radzieckie czołgi. Po bokach i z tyłu rozciągały się mokradła, a wszystkie możliwe dojścia znalazły się całkowicie w polu ostrzału czołgów. Po wielkich wysiłkach udało się wydostać przez bagna rannych, oraz podesłać posiłki w ilości kilku żołnierzy. Pozostali zginęli lub ugrzęźli w mokradłach. Dowódca kompanii - Capelle co kwadrans przekazywał przez radiostację meldunki o sytuacji. Rosyjskie czołgi zatrzymały się poza zasięgiem pancerfaustów i metr za metrem ostrzeliwały pozycje. Wielu broniących się zginęło bądź zostało rannych. Czołgi wyrządziły już tyle szkód, że ochotnicy opuścili swoje stanowiska strzeleckie i bez osłony ruszyli z pancerfaustami przeciwko nim. Kompania przetrwała noc. W międzyczasie zostały trafione dwa czołgi, ale pozostałe zniszczyły większość stanowisk kompanii Capelle. Ranni walczyli na równi z pozostałymi, gotowi polec w walce, niż pod ciosami kolb. Kompania liczyła jeszcze 77 ludzi. Między świtem, a godziną piętnastą zostali wycięci w pień. W końcu i stanowisko dowodzenia zostało otoczone przez czołgi.
Gdy walka zbliżyła się ku końcowi, strzelający jeszcze z pistoletu, ciężko ranny Capelle, na dwa metry przed dobiegającymi Rosjanami, oddał strzał w głowę. Tylko czterech rannych, zagrzebanych w błocie stanowisk było świadkami ostatnich chwil kompanii. Po zapadnięciu zmroku przedzierali się przez błota. Dwóch z nich, wyczerpanych, zostało w nich na zawsze. Dwóch pozostałych, półżywych, znaleźli niemieccy zwiadowcy. Ofiarność walończyków zrobiła tak duże wrażenie na wojskach niemieckich na Pomorzu, że ogłoszono w rozkazie dziennym dla
wszystkich wojsk ich bohaterską postawę, a ich dowódcę - Cappelle, pośmiertnie przedstawiono do odznaczenia Krzyżem Rycerskim
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 15 gości
